یک فرصت را اگر بگذاری که بگذرد؛
"این زمان"
میشود "آن زمان"
میشود بسان چای یخ کرده ی روی میز
که با عشق دم کرده بودی و یادت رفته،
و حالا با هیچ قند و شکلاتی
به مذاﻕ هیچ طبعی خوﺵ نمی آید...
خورده نمیشود که نمی شود،
"فرصت" را که بگذاری بگذرد
میشود مثل آبِ تنگِ ماهی
که به وقتش عوﺽ نشود
آنوقت دیگر آن ماهی هم، ماهی نمی شود.
قدر "لحظات" را بدانیم.
زندگی منتظر هیچکس نمی ماند…